Паэзія: Абранне без умоў

Калі нічога не было,

А толькі Ён адзін,

Хто сам ёсць вечнае жыццё –

Айцец, і Дух, і Сын,

 

Хто ад пачатку вызначаў

Гісторыі канву,

Сваіх абраных прадвызнаў –

Улюблёную Царкву.

 

Праз што Ён нас у Хрысце абраў?

Які крытэрый быў?

Хіба хто з нас яму што даў,

Каб Ён нам адплаціў?

 

Абсурд! Бо бачыў Яго зрок

Духоўных мерцвякоў.

Прычынай выбару была

Спрадвечная любоў!

 

Чаму мяне? Чаму цябе?

Дарма шукаць адказ.

Ён справаздычы не дае

Нікому сярод нас.

 

Ён па-над усім, Ён – суверэн.

Мы – гліна, Ён – ганчар.

Не нам, гаршкам, спрачацца з Ім.

Заслуг няма. Ёсць дар.

 

Мне пыху грэшную змірыў,

Узнёс Яго любоў

Той факт, што Бог ажыццявіў

Абранне без умоў.

 

15.08.21.