Паэзія: Духоўная няздольнасць

У марнасці блукаючы,

Дасведчаны ў бядоце,

Спрактыкаваны ў граху,

У распуснасці балоце,

 

У зацямнённым розуме,

У думках сэрца злога –

Шукаў дарма я ў сябе

Парэшткі ад святога.

 

Глядзеў паблізу і здалёк,

З усіх бакоў і зверху:

На дасканаласць не прайшоў

Я строгую праверку.

 

Паўсюль распусты карагод

І тлення метастазы.

Усё спусташыў Адамаў грэх:

Татальная параза.

 

Мне кажуць: “Добры чалавек,

Шмат за каго ты лепшы!”

Маё ж сумленне не дае

Мне грэх свой пераменьшыць. 

 

Прыводзіць у смутак і адчай

Маёй бяды істотнасць.

Мне Бог дыягназ напісаў:

“Духоўная няздольнасць”.

 

31.08.21.