Паэзія: Неадольная дабрадаць

 Ты вабіш нас сваёю дзіўнай ласкай,

Замест камення сэрца чулае даеш,

Ты вызваляеш з д’ябальскае пасткі,

Ад бездані граху адводзіш прэч.

 

Мы верым, бо святло праліў ты ў розум.

Мы навяртаемся, бо дзейнічае Дух.

Мы адклікаемся, бо ўнутраны наш позыў

Перадумовіў дабрадаці рух.

 

Праз казань аб Хрысце ўкрыжаваным

Ты абуджаеш мёртвых да жыцця.

Усе, каму Айцом наканавана,

Атрымліваюць новае імя.

 

Пакуль былі пад галавой Адамам,

Туляліся ад зносінаў з Табой,

Бо воля наша была ў кайданах –

Да зла цягнулася яна сама сабой. 

 

Ты надыхнуў – адразу ж аднаўленне,

Ты дакрануўся – і змянілася ўсё,

Бо не ад чалавечага рашэння

Залежыць, каму будзе адкрыццё.

 

Дзе Дух Гасподні – там свабода ззяе,

Яе адно Збавіцель можа даць.

Сыноў у Валадарства заклікае

Хрыстова неадольна дабрадаць. 

 

 

10.09.21.